حجم معاملاتی فارکس
میانگین ارزش معاملات در بازار فارکس روزانه به بیش از ۵ تریلیون دلار(معادل ۵،۰۰۰ میلیارد دلار) می رسد که به صورت الکترونیکی و به صورت فرابورس (OTC) انجام می شود و این بدان معنی است که همۀ تراکنش های معاملاتی از طریق کامپیوتر توسط معامله گران و سایر فعالان بازار، در سراسر جهان انجام می گردد.
FOREX MARKET
-
تعریف بازار فارکس
بازار فارکس بزرگترین و نقد شونده ترین بازار غیر متمرکز مالی جهان است که در آن همۀ ارزها در برابر یکدیگر معامله می شوند و معامله گران از تغییرات قیمت ارزها سود و زیان می کنند. این بازار، تحت عناوین دیگری از جمله ، بازار مبادلات ارزی، بازار معاملۀ ارز و یا به طور خلاصه، FX نیز شناخته می شود.
بازار فارکس بدون دارا بودن یک مرکز متمرکز معاملات، بطور ۲۴ ساعته و پنج روز در هفته باز است و ارزها در سراسر جهان و تقریباً در همۀ مناطق زمانی (time zone) در آن معامله می شوند. این بازار نقدشونده ترین بازار مالی دنیا است و نقدشوندگی بالای آن موجب پیدایش فرصت های معاملاتی چندگانه برای معامله گران می شود.
مقایسه بازار فارکس با سایر بازارهای بزرگ مالی جهان
| مشخصات | بازار فارکس | سایر بازارهای مالی |
|---|---|---|
| حجم روزانه بازار | 5000 میلیارد دلار | 200 میلیارد دلار |
| ساعات باز بودن بازار | 24 ساعت | 8 ساعت |
| میزان تمرکز | غیر متمرکز | متمرکز |
| میزان کمسیون معاملات | بسیار ناچیز | نسبتا بالا |
| میزان نقدشوندگی | بسیار بالا | پایین |
تاریخچه بازار فارکس
دو رویداد مهم در تاریخ بازارهای مالی دنیا وجود دارند که تاثیری عمیق در ایجاد و توسعه این بازار گذاشته اند. این دو رویداد تاریخی عبارتند از ایجاد سیستم پایۀ استاندارد طلا (Gold Standard) و سیستم برتون وودز (Bretton Woods).
وقتی، مثلا “ین ژاپن” را خریداری می‌کنید، در واقع یک سهم در اقتصاد ژاپن خریداری کرده‌اید و پیش‌بینی می‌کنید که وضع اقتصاد ژاپن خوب است و با گذشت زمان حتی بهتر هم خواهد شد و وقتی این سهام را در بازار به فروش می‌رسانید، امیدوارید در نهایت سود کنید. به طور کلی، تبادل یک ارز در مقابل ارزهای دیگر، بازتابی از وضعیت اقتصاد آن کشور در مقایسه با اقتصاد کشورهای دیگر است.
ارزهای اصلی
گرچه ارزهای زیادی برای معامله کردن وجود دارند، اما بهتر است به عنوان یک معامله‌گر تازه‌کار در بازار فارکس، معامله کردن را با “ارزهای اصلی” آغاز کنید.
| نماد | ارز | کشور | اسم مستعار |
| USD | دلار | امریکا | باک |
| EUR | یورو | منطقه یورو | فیبر |
| JPY | ین | ژاپن | ین |
| GBP | پوند | انگلیس | کابل |
| CHF | فرانک | سوئیس | سوئیسی |
| CAD | دلار | کانادا | لونی |
| AUD | دلار | استرالیا | اوزی |
| NZD | دلار | نیوزلند | کیوی |
سیستم های پایه طلا و برتون وودز
سیستم پایۀ استاندارد طلا (Gold Standard) در سال ۱۸۷۵ ایجاد شد و ایدۀ اصلی پشت این سیستم این بود که دولت ها پیشتیبانی یک ارز توسط طلا را تضمین کنند. تمامی کشورهای اقتصادی مهم یک سیستم استانداردی را وضع کردند که طی آن یک ارز می تواند به ازای مقدار ثابتی از طلا مبادله شود. به این ترتیب، به منظور تعیین ارزش یک ارز در برابر ارز دیگر لازم بود که نسبت مقدار طلای مورد نیاز برای خریدش را به دست آورند و در نتیجه آن یک نرخ مبادله ای، تعیین می شد. این اولین ابزار استاندارد مبادلۀ ارز در طی تاریخ است که در آن زمان کشورها به دنبال اتخاذ سیاست های کنترلی مبادله ی پولی بودند، هرچند جنگ جهانی اول به این سیستم پایان داد، چراکه کشورها به دنبال سیاست های پولی ای بودند که مقید به سیستم نرخ مبادله ای ثابت در سیستم پایۀ استاندارد طلا نباشند.
اهمیت یک سیستم پولی جایگزین برای سیستم پایۀ استاندارد طلا باعث شد تا ۷۰۰ نماینده از متفقین در ژوئیۀ سال ۱۹۴۴ در شهر “برتون وودز” (نیو همپشایر، ایالات متحده) گرد هم آیند تا قراردادی برای ایجاد یک سیستم جدید ارتباطات پولی منعقد نمایند. قراردادی که منجر به ایجاد سیستمی شد که به سیستم مدیریت پولی بین المللی برتون وودز مشهور گردید. ایجاد این سیستم باعث شکل گیری نرخ های مبادلاتی ثابت شد چراکه ایالات متحده ارزش دلار به ازای هر اونس طلا را ۳۵ دلار تعیین کرد و دیگر کشورها نیز ارزهای شان را به دلار تثبیت کردند. به این ترتیب دلار آمریکا تبدیل به ارز ذخیرۀ اصلی و تنها ارزی که توسط طلا پشتیبانی می شود گردید. هرچند در سال ۱۹۷۰ میزان ذخایر طلای ایالات متحده به قدری کم بود که خزانه داری آن کشور نمی توانست با آن، ذخایری که توسط بانک های مرکزی خارجی نگهداری می شدند را پوشش دهد.
سیستم معاملات فارکس
ایالات متحده در ماه اوت سال ۱۹۷۱ اعلام کرد که دیگر اقدام به تبدیل طلا به ازای دلار که بانک های مرکزی خارجی ذخیره کرده اند نمی کند. اینجا پایان سیستم برتون وودز و آغاز سیستم معاملات فارکس بود.
حد ضرر
به میزان ضرری که شما برای یک معامله در نظر می‌گیرید، حد ضرر می‌گویند. مثلا سهامی را خریده‌اید و برای خود مشخص می‌کنید که ضرر من در این خرید نهایتاً ده درصد خواهد بود یا مثلا ضرر من در این معامله فلان میزان خواهد بود و اجازه ضرر بیشتر را نمی‌دهم و در صورت افزایش ضرر، معامله را با ضرر می‌بندم. هدف از داشتن حد ضرر یا stop loss این است که از ضرر بیشتر جلوگیری کنید.
ارز پایه
ارز پایه اولین ارز در هر جفت ارز است. قیمت ارز نشان می‌دهد ارزش ارز پایه در مقابل ارز دوم چقدر است. برای مثال، اگر نرخ (USD/CHF) برابر با 1.6350 است، آن‌گاه یک USD ارزش 1.6350 CHF را دارد.
در جفت ارزهایی که نرخ برابری آن‌ها تا چهار رقم اعشار محاسبه می‌شود، به رقم چهارم بعد از اعشار پیپ (Pips) یا (Point) می‌گویند. در جفت ارزهایی که شامل “ین ژاپن” هستند (و طبق آنچه گفته شد تا دو رقم اعشار محاسبه می‌شوند) رقم دوم بعد از اعشار را پیپ یا پوینت می‌نامیم.
پیپ
پیپت یک دهم پیپ است. وقتی یک جفت ارز ۵ رقم اعشار داشته باشید، آخرین رقم آن پیپت است. بعضی از بروکرها پیپت‌ها را برای دقت بیشتر در اعلام قیمت استفاده می‌کنند. برای مثال، گزارش می‌کنند که (EUR/USD) از 1.32156 به 1.32158 پیپت یا پوینت حرکت کرده است.
پیپت
پیپت یک دهم پیپ است. وقتی یک جفت‌ارز ۵ رقم اعشار داشته باشید آخرین رقم آن پیپت است. بعضی از کارگزاران پیپت‌ها را برای دقت بیشتر در اعلام مظنه اعلام می‌کنند. برای مثال، اگر EUR / USD از 1.32156 به 1.32158 پیپت یا پوینت حرکت کرده است.
قیمت فروش
قیمت فروش قیمتی است که در آن بازار حاضر به خرید یک جفت ارز مشخص در آن قیمت است. در این قیمت، معامله‌گر می‌تواند ارز پایه را به فروش برساند. ارز پایه در سمت چپ عدد قیمت نشان داده می‌شود. برای مثال، در قیمت (GBP/USD) 1.8812/15 قیمت پیشنهادی 1.8812 است. این بدان معنی است که یک پوند انگلیس را به مبلغ 1.2815 دلار آمریکا به فروش می‌رسانید.
قیمت خرید
قیمت خرید قیمتی است که در آن بازار حاضر به فروش جفت ارز خاصی به شما است. در این قیمت، می‌توانید ارز پایه را خریداری کنید. عدد خرید در سمت راست قیمت نشان داده می‌شود. برای مثال، در قیمت (EUR/USD) 1.2815 قیمت خرید برابر با 1.2815 است. این به آن معنی است می‌توانید یک یورو را با 1.2815 دلار آمریکا خریداری کنید. به قیمت خرید، قیمت عرضه هم گفته می‌شود.
